ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਭੁਖ ਗਈ ਭੇਖੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥

ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰੈ ਅਗੈ ਦੂਣੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥

ਅੰਦਰਿ ਸਹਜੁ ਨ ਆਇਓ ਸਹਜੇ ਹੀ ਲੈ ਖਾਇ ॥

ਮਨਹਠਿ ਜਿਸ ਤੇ ਮੰਗਣਾ ਲੈਣਾ ਦੁਖੁ ਮਨਾਇ ॥

ਇਸੁ ਭੇਖੈ ਥਾਵਹੁ ਗਿਰਹੋ ਭਲਾ ਜਿਥਹੁ ਕੋ ਵਰਸਾਇ ॥

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਤਿਨਾ ਸੋਝੀ ਪਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥

ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵਹਿ ਥਾਇ ॥੧॥

ਮਃ ੩ ॥

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥

ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

ਅੰਤਰਿ ਤੀਰਥੁ ਗਿਆਨੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥

ਮੈਲੁ ਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇ ॥

ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥

ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥

ਪਾਖੰਡਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥

ਪਉੜੀ ॥

ਤਿਤੁ ਜਾਇ ਬਹਹੁ ਸਤਸੰਗਤੀ ਜਿਥੈ ਹਰਿ ਕਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਿਲੋਈਐ ॥

ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੇਹੁ ਹਰਿ ਤਤੁ ਨ ਖੋਈਐ ॥

ਨਿਤ ਜਪਿਅਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਢੋਈਐ ॥

ਸੋ ਪਾਏ ਪੂਰਾ ਸਤਗੁਰੂ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖੋਈਐ ॥

ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੰਉ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਗਾਲ ਗਲੋਈਐ ॥੪॥

English Transliteration:

salok mahalaa 3 |

satigur miliai bhukh gee bhekhee bhukh na jaae |

dukh lagai ghar ghar firai agai doonee milai sajaae |

andar sehaj na aaeo sahaje hee lai khaae |

manahatth jis te manganaa lainaa dukh manaae |

eis bhekhai thaavahu giraho bhalaa jithahu ko varasaae |

sabad rate tinaa sojhee pee doojai bharam bhulaae |

peiai kirat kamaavanaa kahanaa kachhoo na jaae |

naanak jo tis bhaaveh se bhale jin kee pat paaveh thaae |1|

mahalaa 3 |

satigur seviai sadaa sukh janam maran dukh jaae |

chintaa mool na hovee achint vasai man aae |

antar teerath giaan hai satigur deea bujhaae |

mail gee man niramal hoaa amrit sar teerath naae |

sajan mile sajanaa sachai sabad subhaae |

ghar hee parachaa paaeaa jotee jot milaae |

paakhandd jamakaal na chhoddee lai jaasee pat gavaae |

naanak naam rate se ubare sache siau liv laae |2|

paurree |

tit jaae bahahu satasangatee jithai har kaa har naam biloeeai |

sahaje hee har naam lehu har tat na khoeeai |

nit japiahu har har dinas raat har daragah dtoeeai |

so paae pooraa sataguroo jis dhur masatak lilaatt likhoeeai |

tis gur knau sabh namasakaar karahu jin har kee har gaal galoeeai |4|

Devanagari:

सलोकु मः ३ ॥

सतिगुरि मिलिऐ भुख गई भेखी भुख न जाइ ॥

दुखि लगै घरि घरि फिरै अगै दूणी मिलै सजाइ ॥

अंदरि सहजु न आइओ सहजे ही लै खाइ ॥

मनहठि जिस ते मंगणा लैणा दुखु मनाइ ॥

इसु भेखै थावहु गिरहो भला जिथहु को वरसाइ ॥

सबदि रते तिना सोझी पई दूजै भरमि भुलाइ ॥

पइऐ किरति कमावणा कहणा कछू न जाइ ॥

नानक जो तिसु भावहि से भले जिन की पति पावहि थाइ ॥१॥

मः ३ ॥

सतिगुरि सेविऐ सदा सुखु जनम मरण दुखु जाइ ॥

चिंता मूलि न होवई अचिंतु वसै मनि आइ ॥

अंतरि तीरथु गिआनु है सतिगुरि दीआ बुझाइ ॥

मैलु गई मनु निरमलु होआ अंम्रित सरि तीरथि नाइ ॥

सजण मिले सजणा सचै सबदि सुभाइ ॥

घर ही परचा पाइआ जोती जोति मिलाइ ॥

पाखंडि जमकालु न छोडई लै जासी पति गवाइ ॥

नानक नामि रते से उबरे सचे सिउ लिव लाइ ॥२॥

पउड़ी ॥

तितु जाइ बहहु सतसंगती जिथै हरि का हरि नामु बिलोईऐ ॥

सहजे ही हरि नामु लेहु हरि ततु न खोईऐ ॥

नित जपिअहु हरि हरि दिनसु राति हरि दरगह ढोईऐ ॥

सो पाए पूरा सतगुरू जिसु धुरि मसतकि लिलाटि लिखोईऐ ॥

तिसु गुर कंउ सभि नमसकारु करहु जिनि हरि की हरि गाल गलोईऐ ॥४॥

English Translation:

Salok, Third Mehl:

Meeting with the True Guru, hunger departs; by wearing the robes of a beggar, hunger does not depart.

Afflicted with pain, he wanders from house to house, and in the world hereafter, he receives double punishment.

Peace does not come to his heart – he is not content to eat what comes his way.

With his stubborn mind, he begs, and grabs, and annoys those who give.

Instead of wearing these beggar’s robes, it is better to be a householder, and give to others.

Those who are attuned to the Word of the Shabad, acquire understanding; the others wander, deluded by doubt.

They act according to their past actions; it is useless to talk to them.

O Nanak, those who are pleasing unto the Lord are good; He upholds their honor. ||1||

Third Mehl:

Serving the True Guru, one finds a lasting peace; the pains of birth and death are removed.

He is not troubled by anxiety, and the carefree Lord comes to dwell in the mind.

Deep within himself, is the sacred shrine of spiritual wisdom, revealed by the True Guru.

His filth is removed, and his soul becomes immaculately pure, bathing in the sacred shrine, the pool of Ambrosial Nectar.

The friend meets with the True Friend, the Lord, through the love of the Shabad.

Within the home of his own being, he finds the Divine Self, and his light blends with the Light.

The Messenger of Death does not leave the hypocrite; he is led away in dishonor.

O Nanak, those who are imbued with the Naam are saved; they are in love with the True Lord. ||2||

Pauree:

Go, and sit in the Sat Sangat, the True Congregation, where the Name of the Lord is churned.

In peace and poise, contemplate the Lord’s Name – don’t lose the essence of the Lord.

Chant the Name of the Lord, Har, Har, constantly, day and night, and you shall be accepted in the Court of the Lord.

He alone finds the Perfect True Guru, on whose forehead such a pre-ordained destiny is written.

Let everyone bow in worship to the Guru, who utters the sermon of the Lord. ||4||

Punjabi Translation:

ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆਂ ਹੀ (ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਦੀ) ਭੁੱਖ ਦੂਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਭੇਖਾਂ ਨਾਲ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ;

(ਭੇਖੀ ਸਾਧੂ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦੇ) ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਕਲਪਦਾ ਹੈ, ਘਰ ਘਰ ਭਟਕਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਵਧੀਕ ਸਜ਼ਾ ਭੁਗਤਦਾ ਹੈ।

ਭੇਖੀ ਸਾਧੂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, ਜਿਸ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਉਹ ਜੋ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪਾਸੋਂ ਮਿਲੇ, ਲੈ ਕੇ ਖਾ ਲਏ (ਭਾਵ, ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋ ਜਾਏ);

ਪਰ ਮਨ ਦੇ ਹਠ ਦੇ ਆਸਰੇ (ਭਿੱਖਿਆ) ਮੰਗਿਆਂ (ਦੋਹੀਂ ਧਿਰੀਂ) ਕਲੇਸ਼ ਪੈਦਾ ਕਰ ਕੇ ਹੀ ਭਿੱਖਿਆ ਲਈਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਭੇਖ ਨਾਲੋਂ ਗ੍ਰਿਹਸਥ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਥੋਂ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀ ਆਸ ਪੂਰੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਰੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚੀ ਸੂਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ; ਪਰ, ਜੋ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਫਸੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਭਟਕਦੇ ਹਨ।

ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ (ਦੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ) ਦੀ ਕਾਰ ਕਮਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਕੀ ਆਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ?

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੋ ਜੀਵ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਪਿਆਰੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਉਹੀ ਚੰਗੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਥਾਂਇ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ (ਭਾਵ, ਲਾਜ ਰੱਖਦਾ ਹੈਂ) ॥੧॥

ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਤੁਰਿਆਂ ਸਦਾ ਸੁਖ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਜਮਣ-ਮਰਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੁਖ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,

ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਉੱਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ (ਕਿਉਂਕਿ) ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਭੂ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ।

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇ ਇਸ ਸਮਝ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਗਿਆਨ (-ਰੂਪ) ਤੀਰਥ ਹੈ।

ਜੋ ਨਾਮ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਸਰੋਵਰ ਵਿਚ ਤੀਰਥ ਨ੍ਹਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦੀ (ਮਨ ਦੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ) ਮੈਲ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਨ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਸੱਚੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਸਤਸੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਸਤਸੰਗੀ ਆ ਮਿਲਦੇ ਹਨ,

ਹਿਰਦੇ-ਰੂਪ ਘਰ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਭੂ-ਸਿਮਰਨ ਰੂਪ) ਆਹਰ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਬਿਰਤੀ ਜੁੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਪਰ, ਪਖੰਡ ਕੀਤਿਆਂ ਮੌਤ ਦਾ ਸਹਮ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ, (ਪਖੰਡ ਦੀ) ਇੱਜ਼ਤ ਮਿਟਾ ਕੇ ਮੌਤ ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਤੁਰਦੀ ਹੈ।

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਨਾਮ ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਹੋਏ ਹਨ ਉਹ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ (ਦੇ ਚਰਨਾਂ) ਵਿਚ ਸੁਰਤ ਜੋੜ ਕੇ (ਇਸ ਸਹਮ ਤੋਂ) ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੨॥

ਉਸ ਸਤਸੰਗ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠੋ, ਜਿਥੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,

(ਉਥੇ ਜਾ ਕੇ) ਮਨ ਟਿਕਾ ਕੇ ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪੋ, ਤਾਂ ਜੋ ਨਾਮ-ਤੱਤ ਖੁੱਸ ਨਾਹ ਜਾਏ।

ਸਦਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪੋ, ਇਹ ਨਾਮ-ਰੂਪ ਢੋਆ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ ਅੱਪੜੀਦਾ ਹੈ।

ਪਰ, ਉਸੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਗੁਰੂ ਲੱਭਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਮੱਥੇ ਉਤੇ ਧੁਰੋਂ (ਭਲੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਲੇਖ) ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

ਸਾਰੇ ਉਸ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਸਿਰ ਨਿਵਾਓ ਜੋ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੪॥

Spanish Translation:

Slok, Mejl Guru Amar Das, Tercer Canal Divino.

Vistiendo de mendigo el hambre no es saciada, se sacia sólo encontrando al Guru.

Pordioseando de puerta en puerta, como limosnero, en pos de la humildad, uno sólo sufre, y en el más allá, sufre doblemente.

Su interior no logra la Paz para que pueda estar contento con lo que recibe.

Uno tiene que forzar su mente para pordiosearle a otro, y el que da también entra en dolor.

De vestirse como un mendigo, es mejor ser un sostenedor de hogar, pues él comparte su pan con los demás.

Aquéllos que están imbuidos en la Palabra, despiertan en su Ser, y los demás son desviados del Sendero por la duda,

pues tal es el decreto del Karma para ellos. Ante esto uno queda boquiabierto.

Dice Nanak, benditos son aquéllos seres con quienes el Señor está complacido y quienes son aprobados por Él. (1)

Mejl Guru Amar Das, Tercer Canal Divino.

Sirviendo al Verdadero Guru, uno está siempre en Éxtasis y es liberado del dolor de sus nacimientos y muertes.

El Intrépido Señor viene a habitar en su mente desplazando todos sus temores.

En el interior está la estación de peregrinaje de la Sabiduría; a través del Guru es revelada.

Uno se purifica y se vuelve Inmaculado bañándose en este mar de Néctar.

El Alma es conducida a encontrar el Alma Universal a través del Amor de la Palabra Verdadera.

En su propio hogar uno se relaciona con su Ser y la luz propia se funde en la Luz de Dios.

Si uno practica el engaño, la muerte no se retira, y deshonrándonos, nos lleva.

Dice Nanak, aquéllos que están imbuidos en el Nombre del Señor, son salvados al estar entonados en el Verdadero Señor. (2)

Pauri

Ve y únete a la Sociedad de los Santos en donde meditan en el Nombre el Señor.

Contempla el Nombre sentado en completa Paz para que no pierdas Su Quintaesencia,

habita siempre en el Nombre del Señor para que seas aceptado en Su Corte.

Sólo es bendecido con el Guru aquél en cuya frente está inscrito así.

Saluda siempre a tu Guru, Quien ha recitado la Palabra del Señor. (4)