ਗੂਜਰੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਸਿਕੰਦਰ ਬਿਰਾਹਿਮ ਕੀ ਵਾਰ ਕੀ ਧੁਨੀ ਗਾਉਣੀ ॥

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਮਮਤਾ ਮੁਆ ਜੀਵਣ ਕੀ ਬਿਧਿ ਨਾਹਿ ॥

ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਤਾਂ ਜੀਵਣ ਪਦਵੀ ਪਾਹਿ ॥

ਓਇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜਨ ਜੀਵਤੇ ਜੋ ਹਰਿ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਹਿ ॥

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਮਨਿ ਵਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਹਿ ॥੧॥

ਮਃ ੩ ॥

ਅੰਦਰਿ ਸਹਸਾ ਦੁਖੁ ਹੈ ਆਪੈ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਮਾਰ ॥

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸੁਤੇ ਕਬਹਿ ਨ ਜਾਗਹਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰ ॥

ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਸਬਦੁ ਨ ਵੀਚਾਰਹਿ ਇਹੁ ਮਨਮੁਖ ਕਾ ਆਚਾਰੁ ॥

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਖੁਆਰ ॥੨॥

ਪਉੜੀ ॥

ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਤਦਹੁ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

ਮਤਾ ਮਸੂਰਤਿ ਆਪਿ ਕਰੇ ਜੋ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥

ਤਦਹੁ ਆਕਾਸੁ ਨ ਪਾਤਾਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤ੍ਰੈ ਲੋਈ ॥

ਤਦਹੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਾ ਓਪਤਿ ਹੋਈ ॥

ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥

English Transliteration:

goojaree kee vaar mahalaa 3 sikandar biraahim kee vaar kee dhunee gaaunee |

ik oankaar satigur prasaad |

salok mahalaa 3 |

eihu jagat mamataa muaa jeevan kee bidh naeh |

gur kai bhaanai jo chalai taan jeevan padavee paeh |

oe sadaa sadaa jan jeevate jo har charanee chit laeh |

naanak nadaree man vasai guramukh sehaj samaeh |1|

mahalaa 3 |

andar sahasaa dukh hai aapai sir dhandhai maar |

doojai bhaae sute kabeh na jaageh maaeaa moh piaar |

naam na cheteh sabad na veechaareh ihu manamukh kaa aachaar |

har naam na paaeaa janam birathaa gavaaeaa naanak jam maar kare khuaar |2|

paurree |

aapanaa aap upaaeon tadahu hor na koee |

mataa masoorat aap kare jo kare su hoee |

tadahu aakaas na paataal hai naa trai loee |

tadahu aape aap nirankaar hai naa opat hoee |

jiau tis bhaavai tivai kare tis bin avar na koee |1|

Devanagari:

गूजरी की वार महला ३ सिकंदर बिराहिम की वार की धुनी गाउणी ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

सलोकु मः ३ ॥

इहु जगतु ममता मुआ जीवण की बिधि नाहि ॥

गुर कै भाणै जो चलै तां जीवण पदवी पाहि ॥

ओइ सदा सदा जन जीवते जो हरि चरणी चितु लाहि ॥

नानक नदरी मनि वसै गुरमुखि सहजि समाहि ॥१॥

मः ३ ॥

अंदरि सहसा दुखु है आपै सिरि धंधै मार ॥

दूजै भाइ सुते कबहि न जागहि माइआ मोह पिआर ॥

नामु न चेतहि सबदु न वीचारहि इहु मनमुख का आचारु ॥

हरि नामु न पाइआ जनमु बिरथा गवाइआ नानक जमु मारि करे खुआर ॥२॥

पउड़ी ॥

आपणा आपु उपाइओनु तदहु होरु न कोई ॥

मता मसूरति आपि करे जो करे सु होई ॥

तदहु आकासु न पातालु है ना त्रै लोई ॥

तदहु आपे आपि निरंकारु है ना ओपति होई ॥

जिउ तिसु भावै तिवै करे तिसु बिनु अवरु न कोई ॥१॥

English Translation:

Goojaree Ki Vaar, Third Mehl, Sung In The Tune Of The Vaar Of Sikandar & Biraahim:

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

Salok, Third Mehl:

This world perishing in attachment and possessiveness; no one knows the way of life.

One who walks in harmony with the Guru’s Will, obtains the supreme status of life.

Those humble beings who focus their consciousness on the Lord’s Feet, live forever and ever.

O Nanak, by His Grace, the Lord abides in the minds of the Gurmukhs, who merge in celestial bliss. ||1||

Third Mehl:

Within the self is the pain of doubt; engrossed in worldly affairs, they are killing themselves.

Asleep in the love of duality, they never wake up; they are in love with, and attached to Maya.

They do not think of the Naam, the Name of the Lord, and they do not contemplate the Word of the Shabad. This is the conduct of the self-willed manmukhs.

They do not obtain the Lord’s Name, and they waste away their lives in vain; O Nanak, the Messenger of Death punishes and dishonors them. ||2||

Pauree:

He created Himself – at that time, there was no other.

He consulted Himself for advice, and what He did came to pass.

At that time, there were no Akaashic Ethers, no nether regions, nor the three worlds.

At that time, only the Formless Lord Himself existed – there was no creation.

As it pleased Him, so did He act; without Him, there was no other. ||1||

Punjabi Translation:

ਰਾਗ ਗੂਜਰੀ ਵਿੱਚ, ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ‘ਵਾਰ’ ਇਸ ਨੂੰ ਸਿਕੰਦਰ ਬਿਰਾਹਿਮ ਦੀ ‘ਵਾਰ’ ਦੀ ਧੁਨ ਨਾਲ ਗਾਉਣਾ ਹੈ।

ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।

ਸਲੋਕ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦਾ।

ਇਹ ਜਗਤ ਅਣਪੱਤ (ਇਹ ਚੀਜ਼ ‘ਮੇਰੀ’ ਬਣ ਜਾਏ, ਇਹ ਚੀਜ਼ ‘ਮੇਰੀ’ ਹੋ ਜਾਏ) ਵਿਚ ਇਤਨਾ ਫਸਿਆ ਪਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਜੀਉਣ ਦੀ ਜਾਚ ਨਹੀਂ ਰਹੀ।

ਜਿਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਕਹੇ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਜੀਵਨ-ਜੁਗਤਿ ਸਿੱਖ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਚਿੱਤ ਜੋੜਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸਮਝੋ, ਸਦਾ ਹੀ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ।

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋਇਆਂ ਮਿਹਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਪ੍ਰਭੂ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਤੇ ਗੁਰਮੁਖ ਉਸ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਜਾ ਅੱਪੜਦੇ ਹਨ ਜਿਥੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਲ ਮਨ ਡੋਲਦਾ ਨਹੀਂ ॥੧॥

ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਤੌਖਲਾ ਤੇ ਕਲੇਸ਼ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਝੰਬੇਲਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਖਪਾਣਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਉਤੇ ਆਪ ਸਹੇੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ,

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਾਇਆ ਨਾਲ ਮੋਹ ਪਿਆਰ ਹੈ ਜੋ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਮਸਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ (ਇਸ ਗ਼ਫ਼ਲਿਤ ਵਿਚੋਂ) ਕਦੇ ਜਾਗਦੇ ਨਹੀਂ।

ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਰਹਿਣੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਗੁਰ-ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਵੀਚਾਰਦੇ ਤੇ ਨਾਮ ਨਹੀ ਜਪਦੇ,

ਹੇ ਨਾਨਕ! ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਉਹ ਜਨਮ ਅਜਾਈਂ ਗਵਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜਮ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਖ਼ੁਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਭਾਵ, ਮੌਤ ਹੱਥੋਂ ਸਦਾ ਸਹਮੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ) ॥੨॥

ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਆਪ (ਹੀ) ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਦੋਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੂਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ,

ਸਲਾਹ ਮਸ਼ਵਰਾ ਭੀ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਜੋ ਕਰਦਾ ਸੀ ਸੋ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।

ਉਸ ਵੇਲੇ ਨਾ ਆਕਾਸ਼, ਨਾ ਪਾਤਾਲ ਤੇ ਨਾ ਇਹ ਤ੍ਰੈਵੇ ਲੋਕ ਸਨ,

ਕੋਈ ਉਤਪੱਤੀ ਅਜੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ, ਆਕਾਰ-ਰਹਿਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਅਜੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪ ਸੀ।

ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਭਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ ॥੧॥

Spanish Translation:

Guyeri Ki Var, Mejl Guru Amar Das Tercer Canal Divino, cantado en el tono de la balada de Sikandar e Birajim

Un Dios Creador del Universo, por la Gracia del Verdadero Guru

Slok Mejl, Guru Amar Das, Tercer Canal Divino.

El mundo está siendo consumido por el ego y el deseo de poseer, nadie conoce el Camino a la Vida,

pero aquél que camina en la Voluntad del Guru, es bendecido con el Supremo Estatus de la Vida.

Quienes viven entonados en los Pies del Señor, viven para la Eternidad.

Dice Nanak, el Señor es enaltecido en la mente del Gurmukj, por Su Gracia, él se inmerge en el Éxtasis Celestial. (1)

Mejl Guru Amar Das, Tercer Canal Divino.

Estamos afligidos por la duda y así permanecemos involucrados en la contienda.

Aquéllos que son puestos a dormir por la dualidad, no despiertan, pues sueñan imbuidos en la ilusión.

No aman el Naam, el Nombre del Señor, ni meditan en la Palabra del Shabd, esta es la conducta de los Manmukjs

voluntariosos. Dice Nanak, sin la Meditación en el Nombre del Señor, el egocéntrico pierde su vida en vano y la muerte lo deshonra y lo acaba. (2)

Pauri

Cuando el Señor se creó a Sí Mismo, no había nadie más.

Consultó sólo Consigo Mismo y Su Voluntad se hizo manifiesta.

En ese tiempo no había ni cielo, ni mundos,

ni Gunas; sólo Era Él, el Único Señor Absoluto, pues nada aún había sido creado.

Y así como fue Su Voluntad, así Se desarrolló, pues sin Él no había nada más. (1)