ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ਕੁਚਜੀ ॥

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ਮੰਞੁ ਕੁਚਜੀ ਅੰਮਾਵਣਿ ਡੋਸੜੇ ਹਉ ਕਿਉ ਸਹੁ ਰਾਵਣਿ ਜਾਉ ਜੀਉ ॥

ਇਕ ਦੂ ਇਕਿ ਚੜੰਦੀਆ ਕਉਣੁ ਜਾਣੈ ਮੇਰਾ ਨਾਉ ਜੀਉ ॥

ਜਿਨੑੀ ਸਖੀ ਸਹੁ ਰਾਵਿਆ ਸੇ ਅੰਬੀ ਛਾਵੜੀਏਹਿ ਜੀਉ ॥

ਸੇ ਗੁਣ ਮੰਞੁ ਨ ਆਵਨੀ ਹਉ ਕੈ ਜੀ ਦੋਸ ਧਰੇਉ ਜੀਉ ॥

ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਵਿਥਰਾ ਹਉ ਕਿਆ ਕਿਆ ਘਿਨਾ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਜੀਉ ॥

ਇਕਤੁ ਟੋਲਿ ਨ ਅੰਬੜਾ ਹਉ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੈ ਤੇਰੈ ਜਾਉ ਜੀਉ ॥

ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਰੰਗੁਲਾ ਮੋਤੀ ਤੈ ਮਾਣਿਕੁ ਜੀਉ ॥

ਸੇ ਵਸਤੂ ਸਹਿ ਦਿਤੀਆ ਮੈ ਤਿਨੑ ਸਿਉ ਲਾਇਆ ਚਿਤੁ ਜੀਉ ॥

ਮੰਦਰ ਮਿਟੀ ਸੰਦੜੇ ਪਥਰ ਕੀਤੇ ਰਾਸਿ ਜੀਉ ॥

ਹਉ ਏਨੀ ਟੋਲੀ ਭੁਲੀਅਸੁ ਤਿਸੁ ਕੰਤ ਨ ਬੈਠੀ ਪਾਸਿ ਜੀਉ ॥

ਅੰਬਰਿ ਕੂੰਜਾ ਕੁਰਲੀਆ ਬਗ ਬਹਿਠੇ ਆਇ ਜੀਉ ॥

ਸਾ ਧਨ ਚਲੀ ਸਾਹੁਰੈ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਅਗੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

ਸੁਤੀ ਸੁਤੀ ਝਾਲੁ ਥੀਆ ਭੁਲੀ ਵਾਟੜੀਆਸੁ ਜੀਉ ॥

ਤੈ ਸਹ ਨਾਲਹੁ ਮੁਤੀਅਸੁ ਦੁਖਾ ਕੂੰ ਧਰੀਆਸੁ ਜੀਉ ॥

ਤੁਧੁ ਗੁਣ ਮੈ ਸਭਿ ਅਵਗਣਾ ਇਕ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਜੀਉ ॥

ਸਭਿ ਰਾਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਮੈ ਡੋਹਾਗਣਿ ਕਾਈ ਰਾਤਿ ਜੀਉ ॥੧॥

English:

raag soohee mahalaa 1 kuchajee |

ik oankaar satigur prasaad |

many kuchajee amaavan ddosarre hau kiau sahu raavan jaau jeeo |

eik doo ik charrandeea kaun jaanai meraa naau jeeo |

jinaee sakhee sahu raaviaa se anbee chhaavarreehi jeeo |

se gun many na aavanee hau kai jee dos dhareo jeeo |

kiaa gun tere vitharaa hau kiaa kiaa ghinaa teraa naau jeeo |

eikat ttol na anbarraa hau sad kurabaanai terai jaau jeeo |

sueinaa rupaa rangulaa motee tai maanik jeeo |

se vasatoo seh diteea mai tina siau laaeaa chit jeeo |

mandar mittee sandarre pathar keete raas jeeo |

hau enee ttolee bhuleeas tis kant na baitthee paas jeeo |

anbar koonjaa kuraleea bag bahitthe aae jeeo |

saa dhan chalee saahurai kiaa muhu desee agai jaae jeeo |

sutee sutee jhaal theea bhulee vaattarreeaas jeeo |

tai sah naalahu muteeas dukhaa koon dhareeaas jeeo |

tudh gun mai sabh avaganaa ik naanak kee aradaas jeeo |

sabh raatee sohaaganee mai ddohaagan kaaee raat jeeo |1|

Devanagari:

रागु सूही महला १ कुचजी ॥

ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

मंञु कुचजी अंमावणि डोसड़े हउ किउ सहु रावणि जाउ जीउ ॥

इक दू इकि चड़ंदीआ कउणु जाणै मेरा नाउ जीउ ॥

जिनी सखी सहु राविआ से अंबी छावड़ीएहि जीउ ॥

से गुण मंञु न आवनी हउ कै जी दोस धरेउ जीउ ॥

किआ गुण तेरे विथरा हउ किआ किआ घिना तेरा नाउ जीउ ॥

इकतु टोलि न अंबड़ा हउ सद कुरबाणै तेरै जाउ जीउ ॥

सुइना रुपा रंगुला मोती तै माणिकु जीउ ॥

से वसतू सहि दितीआ मै तिन सिउ लाइआ चितु जीउ ॥

मंदर मिटी संदड़े पथर कीते रासि जीउ ॥

हउ एनी टोली भुलीअसु तिसु कंत न बैठी पासि जीउ ॥

अंबरि कूंजा कुरलीआ बग बहिठे आइ जीउ ॥

सा धन चली साहुरै किआ मुहु देसी अगै जाइ जीउ ॥

सुती सुती झालु थीआ भुली वाटड़ीआसु जीउ ॥

तै सह नालहु मुतीअसु दुखा कूं धरीआसु जीउ ॥

तुधु गुण मै सभि अवगणा इक नानक की अरदासि जीउ ॥

सभि राती सोहागणी मै डोहागणि काई राति जीउ ॥१॥

English Translation:

Raag Soohee, First Mehl, Kuchajee ~ The Ungraceful Bride:

One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:

I am ungraceful and ill-mannered, full of endless faults. How can I go to enjoy my Husband Lord?

Each of His soul-brides is better than the rest – who even knows my name?

Those brides who enjoy their Husband Lord are very blessed, resting in the shade of the mango tree.

I do not have their virtue – who can I blame for this?

Which of Your Virtues, O Lord, should I speak of? Which of Your Names should I chant?

I cannot even reach one of Your Virtues. I am forever a sacrifice to You.

Gold, silver, pearls and rubies are pleasing.

My Husband Lord has blessed me with these things, and I have focused my thoughts on them.

Palaces of brick and mud are built and decorated with stones;

I have been fooled by these decorations, and I do not sit near my Husband Lord.

The cranes shriek overhead in the sky, and the herons have come to rest.

The bride has gone to her father-in-law’s house; in the world hereafter, what face will she show?

She kept sleeping as the day dawned; she forgot all about her journey.

She separated herself from her Husband Lord, and now she suffers in pain.

Virtue is in You, O Lord; I am totally without virtue. This is Nanak’s only prayer:

You give all Your nights to the virtuous soul-brides. I know I am unworthy, but isn’t there a night for me as well? ||1||

Punjabi Translation:

ਰਾਗ ਸੂਹੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ‘ਕੁਚੱਜੀ’।

ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।

(ਹੇ ਸਹੇਲੀਏ!) ਮੈਂ ਸਹੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਚੱਜ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਿਆ, ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਇਤਨੇ ਐਬ ਹਨ ਕਿ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ (ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿਚ) ਮੈਂ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ?

(ਉਸ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਤਾਂ) ਇਕ ਦੂਜੀ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹਨ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਉਥੇ ਕੋਈ ਨਾਮ ਭੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ।

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਉਹ, ਮਾਨੋ, (ਚੁਮਾਸੇ ਵਿਚ) ਅੰਬਾਂ ਦੀਆਂ (ਠੰਢੀਆਂ) ਛਾਵਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਉਹ ਗੁਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ (ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਰੀਝਦਾ ਹੈ) ਮੈਂ (ਆਪਣੀ ਇਸ ਅਭਾਗਤਾ ਦਾ) ਦੋਸ ਹੋਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹਾਂ?

ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ! (ਤੂੰ ਬੇਅੰਤ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈਂ) ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਕੇਹੜੇ ਕੇਹੜੇ ਗੁਣ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਦੱਸਾਂ? ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਕੇਹੜਾ ਕੇਹੜਾ ਨਾਮ ਲਵਾਂ? (ਤੇਰੇ ਅਨੇਕਾਂ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਤੇਰੇ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਨਾਮ ਜੀਵ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ)।

ਤੇਰੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਹੋਏ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਪਦਾਰਥ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਭੀ (ਤੇਰੀਆਂ ਦਾਤਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਤਕ) ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੀ (ਬਸ!) ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹੀ ਕੁਰਬਾਨ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ।

(ਹੇ ਸਹੇਲੀਏ! ਵੇਖ ਮੇਰੀ ਅਭਾਗਤਾ!) ਸੋਨਾ, ਚਾਂਦੀ, ਮੋਤੀ ਤੇ ਹੀਰਾ ਆਦਿਕ ਸੋਹਣੇ ਕੀਮਤੀ ਪਦਾਰਥ-

ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਮੈਂ (ਉਸ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ) ਇਹਨਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਪਾ ਲਿਆ।

ਮਿੱਟੀ ਪੱਥਰ ਆਦਿਕ ਦੇ ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਸੋਹਣੇ ਘਰ-ਇਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰਾਸ-ਪੂੰਜੀ ਬਣਾ ਲਏ।

ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਸੋਹਣੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿਚ ਹੀ (ਫਸ ਕੇ) ਗ਼ਲਤੀ ਖਾ ਗਈ, (ਇਹ ਪਦਾਰਥ ਦੇਣ ਵਾਲੇ) ਉਸ ਖਸਮ-ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਪਾਸ ਮੈਂ ਨਾਹ ਬੈਠੀ।

ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸ ਕੇ ਜਿਸ ਜੀਵ-ਇਸਤ੍ਰੀ ਦੇ ਸ਼ੁਭ ਗੁਣ ਉਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਪਰੇ ਚਲੇ ਜਾਣ, ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਨਿਰੇ ਪਖੰਡ ਹੀ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਣ,

ਉਹ ਜਦੋਂ ਇਸ ਹਾਲ ਵਿਚ ਪਰਲੋਕ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ (ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿਚ) ਕੀਹ ਮੂੰਹ ਵਿਖਾਵੇਗੀ?

ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਪਏ ਰਿਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬੁਢੇਪਾ ਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਹੀ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਖੁੰਝੀ ਹੋਈ ਹਾਂ।

ਹੇ ਪਤੀ! ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵਿਛੁੜੀ ਹੋਈ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਨਿਰੇ ਦੁੱਖ ਹੀ ਦੁੱਖ ਸਹੇੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।

ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੂੰ ਬੇਅੰਤ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈਂ, ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਸਾਰੇ ਔਗੁਣ ਹੀ ਔਗੁਣ ਹਨ, ਫਿਰ ਭੀ ਨਾਨਕ ਦੀ ਬੇਨਤੀ (ਤੇਰੇ ਹੀ ਦਰ ਤੇ) ਹੈ,

ਕਿ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਜੀਵ-ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਤਾਂ ਸਦਾ ਹੀ ਤੇਰੇ ਨਾਮ-ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ, ਮੈਨੂੰ ਅਭਾਗਣ ਨੂੰ ਭੀ ਕੋਈ ਇਕ ਰਾਤ ਬਖ਼ਸ਼ (ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਭੀ ਕਦੇ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਰ) ॥੧॥

Spanish Translation:

Rag Suji, Mejl Guru Nanak, Primer Canal Divino, Kuchayi. La Novia no grata.

Un Dios Creador del Universo, por la Gracia del Verdadero Guru

Me encuentro sin un solo mérito e inmensos son mis errores; ¿cómo entonces podré gozar de mi Señor?

El Esposo es buscado y seguido por muchos más, cada uno mejor que el otro; ¿quién hay ahí que sepa siquiera mi nombre?

Las almas que gozan de su Esposo están bendecidas y descansan bajo la sombra de un árbol de mango

pero no tengo ninguna de sus virtudes, ¿a quién podría culpar por esto?

Oh Señor, ¿Cuál de Tus Méritos podría hacerlo mío? ¿Cuál de Tus Nombres podría yo recitar?

No puedo hacer mía ni siquiera una de Tus Virtudes, por eso ofrezco mi ser un millón de veces en sacrificio a Ti.

Disfruto el oro y la plata, así también las perlas y los rubíes;

ellos también son Tu Regalo, y sin embargo, las amo a ellas más que a Ti.

Las mansiones construidas de polvo y de piedras decorativas

me han encantado por su belleza, pero por eso, no me siento al lado de mi Amor.

Sobre el cielo de mi cabeza las golondrinas de la edad revolotean,

las garzas de pelo blanco han descendido en mí, estoy listo para ir a mi otro Hogar, ¿cómo podré encarar a mi Esposo ahora?

En el sueño la noche de mi vida se ha convertido en el amanecer de la muerte y me he perdido del camino,

viví separado de Ti, y ahora mi único refugio es el dolor

Eres el Señor del Mérito y yo no tengo ninguno, la única oración de Nanak

hacia Ti es que habiendo bendecido con Tu Compañía a Tus Esposas por muchas noches, ¿no tendrás aunque sea una noche para mí? (1)